به گزارش همشهری آنلاین در این نشست مطبوعاتی که در خانه هنرمندان و با اجرای خوب و چیره‌دستانه علیرضا پورامید همراه بود،شهرام ناظری که همه‌گاه جسارت و نوجویی از خصیصه‌های کار اوست به فضای نه چندان غیردوستانه در موسیقی ایران اشاره کرد و گفت: هراندازه که جهان را خشم گرفته باشد و هر اندازه که صلح نتواند حرف خود را با آرامش بیان کند، ما هنرمندان باید دل انسان هایی که مورد خشم قرار گرفته اند را به هم وصل کنیم و اگر غیر از این باشد هنری که ارائه می دهیم بر دل آگاه انسان نخواهد نشست.
ناظری انتقاد و انتظار مردم از هنرمندان نامی در اجراهای مشترک را از جمله نکات موکد چند سال اخیر دانست و گفت:
انتقادهای بسیاری درباره عدم برگزاری کنسرت‌های مشترک توسط بزرگان موسیقی مطرح بوده است ولی به دلایل بسیار این اتفاق نیافتاد اما ما هنرمندانی که اغلب یادگار دوران چاووش هستیم در گروه دیگری با عنوان " دوستی" کنار هم قرار گرفته‌ایم تا بتوانیم این خلاء ایجاد شده را به نحوی پر کنیم و در کنار هنرمندان برجسته ای که فعالیت‌های بسیاری در عرصه موسیقی ایرانی انجام داده و خوشبختانه از عمرهنری آنها نیز باقی مانده است گوشه ای از موسیقی ایرانی را به نمایش بگذاریم.
ناظری که خاطره آلبوم شورانگیز را در سال‌های پایانی دهه 60 با حسین علیزاده در کارنامه کاری خود دارد،با اشاره به این نکته که ایده اولیه شکل‌گیری چنین گروهی را من و آقای علیزاده آغاز کردیم گفت: در یک سال گذشته با توجه به بحث و گفتگوهایی که با هم داشتیم به این نتیجه رسیدیم که بهترین اقدام این است که گروه موسیقی دوستی را با حضور دیگر نوازندگان قدیمی تشکیل دهیم و از سوی دیگر با رویی گشاده از حضور سایر هنرمندان در این گروه استقبال می کنیم درواقع این گروه الگو و سرمشقی است برای هنرمندانی که از یادبرده اند دوستی و حسن نیت عاشقانه در هنر موسیقی را . از این رو هم خود ما و هم جوانان در این عرصه باید به درک درستی از این همدلی ها برسیم.
حسین علیزاده که اخیرا با ناظری و برخی از اعضای گروه دوستی تور کنسرتی را در چند شهر اروپا روی صحنه برده بودند، به نیاز هنرمند برای با هم بودن اشاره کرد و گفت : تشکیل این گروه موسیقی و اصولا گردهمآیی اینچنینی هنرمندان یک ضرورت اجتماعی است هم برای مردم و هم یک نیاز برای شخص ما است چراکه درسایه این دوستی است که می توانیم به انرژی مثبت درانجام فعالیت های خود دست یابیم ؛ البته ناگفته نماند که از آخرین کنسرت که مجموع گروه چاووش با یکدیگر برگزار کردند بدون هیچ اختلافی هریک از هنرمندان این گروه از هم جدا شدند و راه خودشان را رفتند و در آینده هم شاهد بودیم که هریک از آنها به چهره های برجسته ای در حوزه موسیقی ایران تبدیل شدند.
وی در ادامه افزود : حالا پس از گذشت سالها بار دیگر کنار هم جمع شدیم تا بار دیگر همبستگی بین هنرمندان را احیا کنیم و این یک نیاز دو طرفه از سوی مردم و خود هنرمندان است چراکه جامعه از این همه اختلاف و افتراق خسته شده است ؛ البته بخشی از این افتراق به خودما نیز بر می گردد و نمی توان همه مسائل و مشکلات را به گردن دولت و مسئولان انداخت اما نمی توان از این نکته غافل ماند که گاهی شرایط نامناسب ممکن است که فضایی را ایجاد کند که به دلایل مختلف از یکدیگر فارغ شویم؛ و حالا قصد داریم در گروه دوستی با توجه به اینکه هریک از ما به انجام فعالیت های شخصی خود مشغولیم سالی یک بار کنار هم جمع شویم و کنسرتی را برگزار کنیم.
آهنگساز و سرپرست گروه دوستی با اشاره به آثاری که در این کنسرت اجرا می شود گفت : با شناختی که از شهرام ناظری دارم می‌دانم که شیوه خاص خودش را در آواز ارائه می دهد؛ اگرچه معمول است که در موسیقی ایرانی از شعر کلاسیک استفاده شود اما برروی شعر معاصر کمتر کار شده است به همین دلیل درنظر داریم که آثاری را بر اشعار شاعران معاصر در حال و هوای موسیقی ایرانی اجرا کنیم در واقع از ماهیت کلی موسیقی سنتی دور می شویم اما حس این نوع موسیقی را در اجرا حفظ می کنیم.
علیزاده بخش دیگر از برنامه گروه دوستی را بداهه‌نوازی و بداهه‌خوانی دانست و گفت: بخش دیگری از این برنامه به بداهه نوازی اختصاص دارد به این ترتیب که یکی از اشعار نو را بر روی ملودی هایی که اجرا می شود در همان لحظه به صورت بداهه اجرا می کنیم از همین رو هر شب یک شعری از یکی از شاعران معاصر خواهیم را اجرا می کنیم؛ البته ناگفته نماند که بخش کوتاهی از این کنسرت به اجرای قطعات خاطره انگیز اختصاص دارد ؛ برخی از نوازندگان این گروه و همچنین خود آقای ناظری از هنرمندان کرد هستند به همین دلیل بخش کوچکی از این اجرا را به قطعات کردی نیز اختصاص می دهیم.
علیزداه در پاسخ به این سئوال که آیا اجرای قطعات خاطره انگیز برای جوانان اهمیت دارد گفت : هر جامعه ای یک گذشته ای دارد و هراندازه که این گذشته به درستی به آینده وصل شود این جامعه هویت و پشتوانه ماهوی بیشتری خواهد داشت، ارزشهایی که در یک هنر خلاق به وجود می آید عمر تداوم آن با هنرمند است اما ارگان هایی مانند رادیو و تلویزیون با توجه به نگاه خود در طول تمام این سالها دخل و تصرف هایی چون حذف و اضافه آثار را انجام داده اند و بسیاری از آثار از آنچه در ابتدا وجود داشته فاصله گرفته اند و حالا پس از گذشت 30 سال اثری باقی نماند که برای فردی که اکنون سی سال اش است خاطره ای باقی مانده باشد ؛ ضمن اینکه هنر موسیقی در تمام این سالها گرفتار بایدها و نباید های فراوان بوده است و زمانی این هنر دچار ممیزی می شد هنرمندان به دنبال چاره اندیشی بودند و راهی را پیدا می کردند که بتوانند حرف خود را هنرشان بیان کنند از همین رو دست به تجربه های مختلف می زدند که در سایه این تجربه بسیاری از خاطرات هم حذف شد به همین دلیل است که در حال حاضر اثری که خاطره انگیز باشد از رادیو و تلویزیون نمی بینیم.
در ادامه این نشست سعید فرجپوری که اخیرا با گروه دستان کنسرت داده بودو از جمله نوازندگان گروه چاووش و عارف به شمار می‌رفت،با اشاره به حس نوستالژیک در کنار یاران قدیم قرار گرفتن، گفت : به یاد دارم آخرین کنسرتی که با ترکیب اصلی گروه چاووش و البته در قالب گروه عارف برگزار کردیم سال 67 بود که آن کنسرت هم به آهنگسازی حسین علیزاده و آواز شهرام ناظری در تالار وحدت برگزار شد تا اینکه پس از گذشت سالیان سال فرصتی دست داد تا بار دیگر در کنارهم جمع شویم با توجه به این تصمیم از دو هفته پیش قرار شد که در ترکیب این گروه قرار گیرم ، این حضور دوباره برای خود ما هم خاطره انگیز است و سعی می کنیم آثاری که در خاطره ها نقش بسته را نیز به روی صحنه ببریم.
اردشیر کامکار دیگر کمانچه‌نوازی که به همراه فرجپوری و جهانگیری(نی) بار سازهای غیرمضرابی گروه دوستی را بر دوش دارند، در تکمیل صحبت های فرجپوری گفت : احساس خوشایندی برای من هست که پس از گذشت سالها باردیگر گردهم جمع شده ایم و گمان می کنم هنرمندان در عرصه موسیقی به این خردجمعی و اتحاد رسیده اند که باید گروهی فعالیت کنند چراکه کارایی انجام یک کار خوب جمعی بیش از فعالیت های انفرادی است و یکی از دلایل موفقیت چاووش هم گردهم آمدن جمع هنرمندان و ارائه آثار خوب بود و امیدوارم این جمع درآینده الگویی برای جوانان فعال در این عرصه باشد .
شوالیه آواز موسیقی ایران پس از صحبت های کامکار این نکته را متذکر شد که هیچ ممنوعیتی برای حضور هنرمندان مختلف در این گروه وجود ندارد و مطمئن هستم یک هنرمندی مانند شجریان از این گردهم آیی خوشحال می شود.
علیزاده در پایان صحبتهای خود افزود استاد شجریان، لطفی و کسانی عمر خود را در جهت اعتلای موسیقی ایران گذاشته اند از سرمایه های این آب و خاک هستند و تجربه های ارزنده ای در این حوزه دارند که می توانند به جامعه منتقل کنند ولی متاسفانه شرایط هنرمندان موسیقی در ایران به این شکل است که همواره مدافع این هنر بوده ایم این درحالی است که در هیچ جای دنیا به این شکل نیست و یک هنرمند به معنای واقعی هنرمند است اما در اینجا همه موارد به هنرمند سپرده می شود و تاسف بار تر اینکه درحال حاضر همه سفارش ها را به دوش هنرمند می اندازند و هنرمند هم به هر دلیلی در ظاهر و بدون داشتن اعتقاد به کاری که انجام می دهد به شکل فرمایشی امور است.
پژمان حدادی نوازنده تنبک این گروه موسیقی هم در پایان این نشست به ریتم در کنسرت دوستی اشاره کرد و گفت : جایگاه ریتم در موسیقی ایرانی حضور پررنگ تری نسبت به گذشته داشته است و این امر جز با زحمان اساتید ایم فن که راه گشا بودند میسر نبوده است اما آنچه مسلم است توجه به این مطلب است که دیدگاه موسیقایی هنرمندی چون علیزاده نسبت به مقوله ریتم دیدگاهی نو است و در این اثر هم ریتم جایگاه ویژه خود را دارد.
به گزارش همشهری آنلاین کنسرت گروه موسیقی دوستی در تاریخ 5 ، 6 ، 7 و 8 مردادماه ساعت 21 در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران برگزار می‌شود و نحوه فروش بلیت این کنسرت هم به زودی از طریق رسانه‌های گروهی اعلام خواهد شد.
